Verminder je angst door je Angsthaas in beweging te zetten

In mijn vorige blog beschreef ik de Angsthaas met Lef. Dat deel in jezelf dat weet dat hij/zij het anders wil,  het super spannend vindt om te veranderen en toch besluit om er voor te gaan. Dit blog vertelt hoe je van angstig een Angsthaas met Lef wordt: verbind je je eerst met je angst.

Angst staat naast dromen

Zolang je droomt over veranderen gaat alles prima. Je kunt heel groot dromen, en vaak gaat alles ook heel snel. Je ziet het voor je, het is moeiteloos, je haalt fantastische successen en je weet, ja je roept; “Dat ga ik doen!”

Totdat je actie gaat ondernemen. Dan kan het zomaar, onverwacht gebeuren: je systeem gaat op slot.  Opeens is er angst en ben je een Angsthaas die verblindt wordt door de koplampen van de toekomst. Die verstijft van schrik. Die niet weet waar ie het zoeken moet. Je begrijpt niet waarom het angstig is, maar ervaart je Angsthaas, die alleen maar stil kijkt naar “daar moet ik heen….”, zonder een stap te verzetten.

De bode van Angsthaas

Je Angsthaas zegt het niet: “Hé hallo, dat is hartstikke eng hoor!”. Hij zegt niks, maar stuurt een bode, een afgezant, die stellig zegt: “Geen tijd” of “Geen geld” of “Te moe” of “Morgen, dan doe ik het echt”. Je hoort dus geen angst, maar “redelijkheid”. Want je hebt het immers heel druk, weinig geld, bent hartstikke moe en zit vol goede intenties. Je wilt veranderen, maar ja, dat kan nu niet.

Waar is jouw alarmbel?

Je gelooft de bode, maar waarom rinkelt er geen alarmbel?  Want roept je alarmbel? “Hallo: je wilt toch werkelijk iets veranderen! Hoezo zijn de omstandigheden er niet naar? Verwacht je dat, zonder zelf te veranderen, je omstandigheden veranderen? verwacht je dat verandering komt aanwaaien? Hier klopt iets niet!!!”

O shit, als je die alarmbel zou horen, weet je dat er iets niet klopt. Dus ik denk echt, dat Angsthazen hele goede verstoppers van alarmbellen zijn. Zij horen de bel eerder dan jij en gaan dan uit angst bovenop de alarmbel zitten, verstijfd, zodat jij niets hoort.

Niet geschoten, niet gemist

Ik ontdekte welke fascinerende overlevingsstrategie mijn Angsthaas heeft. Namelijk: “Niet geschoten is niet gemist. Zolang ik niks doe, kan het niet misgaan. Wat ik nu heb kan nooit erger zijn dan wat ik kan krijgen als het misgaat. Dus blijf ik zitten waar ik zit en verroer me niet.” Herkenbaar? Maar hoe kan je angst veranderen naar een Angsthaas met Lef?

Zet je Angsthaas in beweging

Angsthazen zijn verstijft. Het is voor Angsthazen belangrijk dat je ze niet pushed. Niet aan ze trekt, of duwt, want dat vergroot hun angst en hun verstijving. Of ze breken in stukjes en dan kapselen die in je systeem en komen ze te pas en te onpas weer boven. Les 1; verstijving, is angsthaas, is angst, is een alarmbel. Les 2. Leer de bodes van Angsthaas te herkennen en ontmantelen, zodat je ze kunt ontkrachten. Het is niet zo erg. Waar zit er een beetje ruimte? Les 3: Maak contact met angst en nodig Angsthazen uit tot één kleine beweging, zodat ze uit de verstarring komen. Eén klein iets, wat jou op weg kan helpen. Maar maak het super klein. Eigenlijk dim je het licht van de toekomst, zodat de angsthaas niet meer verblindt wordt. en uit zijn verstijving loskomt. Maak het zo klein, dat de Angsthaas ’t aan kan. Dat er iets gaat bewegen, al is t maar een knipoog. Wees bereid om angst te voelen. En blijf de Angsthaas zo telkens verleiden tot weer een stapje. Het lijkt misschien een traag proces, maar daarmee lost de angst wel voor altijd op. Een voorbeeld.

Mijn Ondernemers-Angsthaas in beweging

Als startende ondernemer zag ik op internet ondernemersborrels voorbij komen. Daar wilde ik ook heen, maar ja, “Ik stelde niets voor”, “Ik kende niemand”, “Ik was te moe”… Ik deed er uiteindelijk twee jaar over om mezelf naar een ondernemersborrel te fietsen en een groep onbekende mensen te ontmoeten .In die twee jaar liet ik mijn verlangen om te gaan groeien en verkleinde de waarde het tegengeluid. Totdat het verlangen zo groot was dat het overgrote deel in mij wilde gaan. Dat ik mijzelf in de spiegel aankeek en zei: “Als je nu niet gaat, wil ik je niet meer zien. Dan zie ik degene die nooit gaat, ipv degene die zegt dat ie wil.” Voor t eerst was er 100% willen gaan.

Maar, sputterde angst: “Help!” En toen durfde ik mijn angst in de kern te zien. Te erkennen dat ik echt zo bang was. dat iets in mij werkelijk dacht dat ik niets voorstelde, en niet toegelaten zou worden. En we maakten een compromis. “Weet je”, vertelde ik mezelf: “Je hoeft maar één ding te doen: letterlijk over de drempel te stappen. Voel daarna of je nog iets wilt, maar je mag na vijf minuten ook gewoon weer naar huis.” En hoewel ik dat eigenlijk ook belachelijk vond (wie gaat er nou twintig minuten fietsen om ergens vijf minuten te zijn), gaf dit me zoveel ruimte, dat zelfs de regen (“maar je wordt zo nat”), geen excuus meer was. De excuus-tijd was voorbij, en ik fietste met hartkloppingen naar de borrel toe. Tegen alle boodschappen van de bode zei ik: “Nee. nu niet.” Ik had onverwacht een leuke borrel met een andere Ondernemers-Angsthaas met Lef. Want dat is nou weer zo leuk: Angsthazen met Lef lopen op heel veel plekken rond, alleen Angsthazen zitten stil alleen. Aan jou de keus. Ik geloof echt dat het kan: met liefde en geduld van angst naar angsthaas met Lef naar de verandering die je wilt..