Wie is de creator bij intuïtieve creativiteit?

 

Als jij iets maakt, wie is dan de creator? “Ik”, zullen de meeste mensen zeggen, “want ik heb het gemaakt”. Enerzijds klopt dat: jij hebt je potloden gepakt, of de verf en de kwasten. Jij hebt de bewegingen gemaakt. Het werk laten ontstaan. Maar als je intuïtief iets maakt, en je je hebt afgestemd op dat wat er intuïtief in je op kwam, ben je dan nog steeds de creator?

Groter kennisveld

Eigenlijk ervaart iedereen de intuïtieve ingeving als iets dat niet echt van zichzelf is. Het is namelijk  iets dat buiten de persoonlijkheid om gaat. En juist de persoonlijkheid ervaar je als jezelf.

Maar als die informatie niet ‘van jou’ is, waar komt die dan vandaan? Er zijn vele namen te geven voor iets wat we niet werkelijk kunnen bevatten. De één noemt het God. De ander gebruikt woorden als  je hogere Zelf, het Al, een grotere wijsheid, het universele bewustzijn.

Doorgeefluik

Door je hier op af te stemmen en er naar te handelen, ben je op dat moment een doorgeefluik van deze informatie. Het is als automatisch schrijven: alles opschrijven zoals het in je opkomt. En nu: alle ingevingen omzetten naar verf in beweging.

Om een doorgeefluik te kunnen zijn, stel je je dienstbaar op. Je pleegt geen censuur, maar volgt elke ingeving. Het grappige is, dat als je volledig in overgave bent, dit moeiteloos gaat. Dan ervaar je flow: een onpersoonlijke, tijdloze onbegrensde ruimte waarin je aanwezig bent, zonder iets of iemand te zijn. Een moeilijk te omschrijven vorm van eenheid.

Oordeel

Maar zodra je persoonlijkheid zich er mee gaat bemoeien, ga je er iets van vinden. Dan wordt er iets afgekeurd of goedgekeurd. Dan wil je een bepaalde uitkomst. Het moet lijken of juist vervreemdend zijn. Groen of rood. Meestal moet het beter worden dan het nu is. Dat hoeft niet alleen over het werk te gaan. Het oordeel kan ook over het proces gaan. Of over jezelf of de omstandigheden. Er is altijd een vergelijk tussen wat er is en wat er zou moeten zijn. Daarin kan wat er is slechter, beter of precies goed zijn.

Bekend terrein

Nu is je persoonlijkheid bekend terrein. Je ervaart het dagelijks (tenzij je verlicht bent). Dat maakt het intuïtief creëren verwarrend, want enerzijds ben jij het zelf, met jouw persoonlijkheid, die iets maakt. En anderzijds ontstaat dat wat je maakt buiten jou om.

Afgelopen vrijdag, toen mijn cursus Creatief Avontuur weer startte vertelden twee cursisten me verbaasd: “Ik gebruik deze kleur nooit. Ik houd er niet van. Maar de kleur riep me en het is zo fijn om te doen. Maar ik houd niet van deze kleur….” Of zoals een ander verzuchtte: “Ik heb ook helemaal niets in te brengen!”.

Spanningsveld

Zie hier het boeiende spanningsveld dat de persoonlijkheid ervaart. Het ‘moet’ zichzelf buiten spel zetten om ruimte te bieden aan de intuïtieve ingevingen, terwijl het tegelijkertijd controle wil houden over wat er gebeurt. Immers, vanuit de visie van de persoonlijkheid is controle nodig om veiligheid te waarborgen. Werken met een kleur waar je niet van houdt, vergt moed. Wat zal de kleur teweeg brengen?

Speelveld

Maar als je beseft dat er geen werkelijk gevaar dreigt, is er geen spanningsveld! Als je honderd procent zeker weet dat het veilig is, kan je je moeiteloos overgeven. Er is een speelveld, waarin iets gecreëerd kan/wil worden buiten de persoonlijkheid om. Iets dat uiteindelijk als wezenlijk ervaren wordt. Zoals een ervaring met een kleur waar je niet van houdt en dus nooit gebruikt.

Het heeft mij veel geholpen, toen ik dit principe vanuit mijn persoonlijkheid begreep. Juist door mezelf uit te leggen dat ik een doorgeefluik mocht zijn, kon ik een stukje controle en verantwoordelijkheid over het product loslaten. Ik bedacht: hoe minder ik me er mee bemoei, des te zuiverder ik doorgeef. Met andere woorden des te beter mijn werk. Een bijzonder grappige dubbelling, omdat ik wel doorzie dat ik mijn best doe, om niet mijn best te doen tijdens het creëren om een goed product te maken. Opdat ik een goed doorgeefluik ben én dus een beter intuïtief product maak. Ik had het doorgeefluik-zijn persoonlijk gemaakt. Maar het hielp wel om het proces van overgave aan te gaan. Ik weet: in een later stadium lost het issue rondom het persoonlijke doorgeefluik zijn wel weer op. Ik hoef niet in één keer verlicht werk te maken.

Wie is de creator?

Blijft de vraag wie is de creator. De persoonlijkheid? Het Al? Dit gedicht, dat ik in ruim twintig jaar geleden schreef, verwoord het misschien nog het beste:

Ik heb je gemaakt

Vanuit dat wat me bewoog

Een beweging van het Ik en Het Al

Besef als een kind,

Met verwondering

Zo zijn al mijn momenten

Een beweging

Van het Ik

En Het Al.

Evelien

 

 

Hoe ervaar jij dit proces en jouw rol? Of heb je er vragen over? Mail me!

 

Meer lezen?

Hoe begin je een intuïtief schilderij?

Ontmantel de vijf belangrijkste redenen om creativiteit niet te benutten