Wat kan jij leren van een appelboom? Doe de appelboom meditatie

De natuur als spiegel

Iemand vroeg mij; “Wat in de natuur laat op dit moment jou een spiegel zien?” Net als bij een meditatie, keek ik oordeelloos om me heen en werd mijn aandacht getrokken door een appelboom, zwaar beladen met appels. De takken bogen diep door.

Zwaar beladen

Ik zei: “Die boom! De takken lijken wel te kreunen onder t gewicht, zoals ik zelf kreun onder al mijn taken, verplichtingen en wat ik wil.” En ik zie opeens dat ik van mezelf een mooie rechtopstaande tak moet zijn, maar dat met zoveel appels aan je, je als tak wel moet doorbuigen. Ik wil iets onmogelijks van mezelf. Ik accepteer mijn doorbuigen en moe zijn niet als natuurlijk, maar als slecht, een teken van zwakte. Kracht staat rechtop! Wat een wonderlijke verwachting.

Veerkracht

Ik liet wat ik zei even door me heen gaan en ontdekte nog wat: “Ik denk dat ik geen veerkracht meer heb, maar al mijn veerkracht zit in die gebogen tak. Pas als er appels (taken) losgelaten kunnen worden, zal ik weer omhoog zwiepen. Energieker zijn.” En ik voelde opeens weer hoe er werkelijk veerkracht in mijn lichaam aanwezig is, maar dat die dus optimaal gebruikt wordt, in plaats van dat het verdwenen is! Toch verlang ik naar dat gevoel van veerkrachtig kunnen zijn, lichter zijn, in plaats van de angst om te bezwijken onder mijn last. Dan moeten er dus appels van de boom, of ik leer me te ontspannen in wat er is.

Appels plukken

Ik voelde: “Kan ik al appels plukken?” Nee, ze voelden nog niet rijp. Wel bijna, maar nog niet plukbaar. Dus blijft deze situatie nu voorlopig? En kan ik me daar in vinden?

Te veel vrucht dragen

Ik moest opeens aan mijn appelboom van vorig jaar denken. Die had heel veel appels gemaakt. Zoveel dat er een tak bezweek en uit de boom waaide. Vervolgens haalde ik meer dan de helft van de appels weg, maar bij de volgende storm, waaide er opnieuw een tak met appels uit de top van boom. De boom was ontkroond. Het is dus niet zo dat een appelboom altijd zijn eigen last kan dragen. Soms is er de schaar van de tuinman/-vrouw nodig, om de appelboom te beschermen.

Waar komen geestesvruchten vandaan?

Hoe zit dat eigenlijk met mij? Waar komen al mijn symbolische appels toch vandaan, die mij nu zo belasten? Grotendeels enthousiasme: ik vind heel veel dingen leuk. Daarnaast een druk gezin, nieuwe baan en t zoeken in een eigen bedrijf hebben: wat doe ik wel of niet. Maar ook wel onzekerheid: niet echt kiezen, maar van alles uitproberen en het hebben onrealistische verwachtingen van mezelf. Al is het maar dat ik krachtiger moet zijn! Ik mag me hierin ontspannen.

Snoeien in mijn werkzaamheden

Laat ik gaan bouwen op wat ik vertrouw.Opeens ben ik helemaal klaar met al die mogelijkheden.  Ik zeg afspraken af. Verbreek contacten, waar mogelijk iets groots uit kan komen, maar die nu vooral energie kosten. Ik durf te kiezen.

Het voelt me prima om mijn wereldje veel kleiner te maken. Om mij te gaan focussen op twee of drie appels en die dit najaar groot te brengen. Maar ook spannend! Stel dat t niet lukt? Dan zijn er geen appels! Maar als de tak afbreekt zijn ze er ook niet. Ik voel de verleiding om, zekerheidshalve nog wat extra appeltjes erbij te nemen. Maar nee! Niet doen. Ik vraag me zelfs af of drie appels niet al te veel zijn! Wat een uitdaging om dit aan te gaan.

Geestesappeltje blijven bestaan

En opeens realiseer ik me, dat ik, in tegenstelling tot de appelboom, altijd appeltjes achter de hand heb. Mijn geestesappeltjes kunnen elk moment weer opgepakt worden. Ze gaan niet verloren. Ze hoeven niet te wachten op mei volgend jaar; een nieuwe lente. Mentaal kan er altijd lente ontstaan. Ook midden in de winter. Iets hierin stelt mij gerust. Dus toch verder snoeien!

Appelboom als reminder

Ik plaats een afbeelding van de appelboom in mijn agenda. En bij mijn to do lijst. Als reminder: welke taak is werkelijk nodig, en welk kan prima afgeknipt worden. Helpt het uitvoeren van deze taak mij werkelijk om als appelboom vrucht te dragen? Of bezwijk ik eronder? Yes, het is echt tijd voor keuzes. Wat is die appelboom een mooi symbool!

Appelboom meditatie

En jij? Hoe ziet jouw appelboom eruit? Doe de appelboom meditatie. Leg pen en papier klaar, zodat je na de meditatie direct kunt schrijven of tekenen. Ga goed zitten en sluit je ogen. Adem een paar keer rustig in en uit. Voel je voeten op de grond, je billen op de stoel.

Stel je dan een appelboom voor. Laat maar komen wat er komt. Hoe ziet de boom eruit? Is hij kaal, in bloei, met fruit? Is het een jonge boom, of oud? Welke vorm heeft de boom? Hoe is hij geworteld? Hoe voelt de boom zich? Heeft de boom iets nodig? Water? Zon? Of misschien schaduw? Voeding, ruimte? Gezelschap? Aandacht, waardering? Kleur? Geef dat aan de boom wat hij nodig heeft. Ervaar wat er verandert.

En wordt nu de tuinman en loop dan om de boom heen. Wat zie je dan? Gaat het prima met de boom, of is er iets aan de hand? Kan jij nog iets toevoegen? Of moet er gesnoeid worden? Wat snoei je dan? Haal je appels weg, of takken, of onkruid? Wat gebeurd er dan? Hoe is dat voor de boom? Laat gewoon komen wat er komt.

Spreek je liefde uit voor de boom, omhels de boom, als je dat wilt. Rond jouw contact met de boom af en kom dan weer terug uit de meditatie. Pak je pen en papier en schrijf of teken wat er gebeurde. Zonder verder nadenken. Als er meer informatie komt dan in de meditatie gebeurde, schrijf  of teken gewoon door. Ontdek wat jouw appelboom jou wil vertellen.

Mocht je n.a.v. de meditatie vragen hebben: stel ze gerust. Wil je je ervaring delen? Graag!