Mijn cursisten intuïtief schilderen verlangen naar vrijuit authentiek werk maken, waarbij ze zich echt verbonden voelen met dat werk. Dit kunnen doen is echt genieten en laat ogen sprankelen. Maar je kan ook spanning ervaren, die je blokkeert “Kan ik het wel?”, “Ik heb geen ervaring” en “wat maak ik dan?” (en kan ik dat wel maken?!). Sommige mensen komen zelfs met buikpijn het cursuslokaal binnen, zo sterk kan de spanning oplopen. Dit is niet verwonderlijk, want we hebben al opgroeiend veel kwetsingen opgelopen met betrekking tot onze vrije expressie. Zodra je vrij wilt zijn, kunnen herinneringen aan onvrijheid opkomen. Door die onder ogen te zien, kan je jezelf al schilderend bevrijden van beperkende patronen.
Werkwijze
Mijn werkwijze is simpel: volg je eigen ingevingen. Dat is alles.
Vaak schiet ik daarbij in de lach, omdat deze uitleg ook een beperkende gedachte in mij oproept. Een draak die zegt: “Zo simpel, daar kan je toch geen cursus in geven….”. Toch weet ik dat het werkt! Je hebt echt niet meer nodig. Ik geef deze cursus namelijk al ruim zeven jaar!
Om toch iets meer houvast te geven, vertel ik de volgende spelregels:
Kijk naar alle kleuren en pak de kleur die jou opvalt; die je aandacht vangt.
Kijk naar alle penselen en kwasten en pak die, die jou opvalt; die je aandacht vangt.
Neem dat mee naar je werkplek en voel welke plek op het papier je aandacht trekt.
Wat wil daar? Welke beweging hoort erbij? Volg je impuls en zet die stip, die lijn of dat vlak.
Blijf net zo lang actief met deze kleur en kwast/penseel, totdat je voelt dat er iets mag veranderen.
Ga terug naar de materialentafel en vraag jezelf opnieuw af: welke kleur, welke kwast/penseel en neem dat mee naar je werkplek……..
In het diepe springen
Bij de ene cursist gaan direct de ogen glanzen. “Oh, ja! Kan ik nu beginnen?”. Er is geen uitleg meer nodig. Sterker nog: er is geen enkele behoefte meer om naar mij te luisteren. Deze persoon duikt direct in het diepe.
Eerst iets anders nodig
Bij de andere cursist zie ik de aarzeling. “Hoe weet ik dan wat ik moet doen?” “Uitproberen en daarmee mogen ontdekken wat er wel en niet werkt. Er is geen goed en fout; alleen jouw ervaring.” Mocht dat nog te vaag zijn, dan vraag ik specifiek naar wat die persoon nodig heeft om te kunnen starten. Soms is dat toch wat techniekaanwijzingen krijgen, opdat de cursist een beeld krijgt van wat er mogelijk is met acrylverf. Soms is het even wachten, zodat je kan zien wat anderen doen. De andere keer is er een ervaring die eerst verteld wil worden, voordat er wezenlijk ruimte is voor de zelf-expressie in de verf. In die ervaring speelt afwijzing en afkeuring vaak een grote rol. Dan is het belangrijk dat ik echt hoor en erken wat zich in de ander afspeelt. In die erkenning en de bemoediging voor dit moment, zit ergens een startpunt. Het is mijn vertrouwen dat de ander draagt en uitnodigt om creatieve stappen te zetten. Zelfs al voelt het spannend.
Angst omarmen
Angst is niet een signaal dat er nu iets niet goed gaat, of dat je het niet kan. Het is het signaal dat iets in deze situatie je herinnert aan eerdere situaties die voor jou (vaak als kind) overweldigend waren. Door echt stil te staan bij die angst en deze te voelen, zonder er iets in te forceren of weg te drukken, kan je je in die angst gaan ontspannen. Oh ja, dit mag er zijn; ik ben niet raar (of het is niet raar). Rustig doorademend, kan je ervaren dat het nu veilig is om te creëren, ook al voel je angst of spanning. Soms komen er andere emoties, zoals verdriet of boosheid. Ook die mogen ervaren worden. Door rustig te blijven ademen en aanwezig te blijven, transformeren ze. Als er voldoende ontspanning wordt ervaren, komt er ruimte om te gaan bewegen. Om een kleur te kiezen, een kwast of penseel en de eerste expressie-beweging te maken. Soms nog steeds spannend, maar ook met de trots, nieuwsgierigheid of opluchting: de eerste stap is gezet.
Mocht jij verlangen naar het zetten van die creatieve stap, maar kom je er alleen niet toe. Neem dan vrijblijvend contact met mij op. Ik hoor graag jouw verhaal.
