Het verschil tussen wezenlijk verlangen en overlevingsverlangen
Bij intuïtief schilderen volg je je verlangen, je eigen intuïtieve ingevingen. Ik noem het ook wel: je volgt wat er innerlijk wil. Nu is verlangen best een triggy woord, want je kan een innerlijk authentiek verlangen hebben, maar ook een overlevingsverlangen dat ontstaat vanuit automatische patronen. Deze heb je opgebouwd om afwijzing of pijn te voorkomen. Maar hoe herken je nu met welk verlangen je te maken hebt?
Wezenlijk verlangen
Het wezenlijke verlangen heeft vaak geen kader: er is gewoon een innerlijk JA! Een innerlijke juich of een innerlijke hunkering, zonder dat er uitleg bij zit. Je weet niet waarom je het wil of waarvoor. Het is het weten op het niveau waar je geen woorden hebt. Het voelt open: er is een JA, zonder moeten. Je kan er voor kiezen, maar je kan het ook laten. Als mensen er voor kiezen zeggen ze vaak: “want ik voel dat het klopt”.
Overlevingsverlangen
Bij het overlevingsverlangen speelt je denken een hoofdrol. Je verlangt iets, omdat het je iets gaat brengen of iets ergs zal voorkomen. Dit verlangen is gekoppeld aan onze overlevingsmechanismen. Ook nu kan je voelen dat je het wilt, maar ditmaal is het voelen is niet zo vrij als het wezenlijke verlangen. Er is een essentie van noodzaak. Je moet het wel doen. Het doen geeft je een veiligheid, zekerheid of houvast (zo hoort het). Vaak is er een koppeling naar het effect: dan krijg ik een mooie tekening, is het herkenbaar of is het niet saai. Je gaat iets bereiken of voorkomen. Het is ook de controle in het moment: als ik weet dat die lijn een boom wordt, durf ik de lijn wel te tekenen. Zomaar een lijn, is veel te vrijblijvend (angst voor iets raars maken of fouten maken).
Onderscheid
Veel van onze verlangens zijn eigenlijk overlevingsverlangens. Ze zijn gekoppeld aan als… dan. Als dit gebeurt, dan ontstaat dat. Omdat we er zo vertrouwd mee zijn, merken we vaak niet eens op dat we vanuit overlevingspatronen verlangen.
In intuïtieve creativiteit kan je dit onderscheid al doende gaan ontdekken. Het volgen van je wezenlijke verlangen opent je hart. Er ontstaat wezenlijke vreugde. Het is een spontaan proces, zonder uitleg. Het is zijn met wat er is en vanuit overgave handelen. Je openen voor wat wil en ontdekken wat er ontstaat. Het is de flow waar elke creatieveling naar verlangt. Ik ervaar zelf tintelingen, innerlijke sprankeling en een enorme ruimte; vrijheid. Bij cursisten zie ik hoe ogen helderder worden en gaan glanzen, als ze hun wezenlijk verlangen volgen.
Verwarring
Toch kan het heel verwarrend zijn om dit te doen. Want als je je wezenlijke verlangen volgt, kan je zomaar terecht komen in iets waarvan je denken denkt dat het niet goed is. Dan denk je dat je iets fout hebt gedaan en wil je het automatisch corrigeren. Het is de kunst om dan te beseffen dat je handeling uit het wezenlijke verlangen voortkwam en je reactie uit het denken. Die reactie is gebaseerd op eerdere ervaringen en staat los van NU.
Erken het moment
Als je die twee momenten uit elkaar kunt houden, kan je voelen hoe fijn het is om je wezenlijke verlangen te volgen. Je kan waarnemen hoe je denken er direct bovenop kan gaan zitten, omdat je buiten de denk-controle handelde. Je kan voelen wat dat met je doet. Door je te realiseren: “Ik denk dat het niet goed is, maar ik mag ALLES maken”, kan er innerlijk ruimte komen voor je wezenlijk verlangen. Door te voelen hoe goed het je doet (al was het maar één seconde!), ontstaat is vaak ook een nieuwsgierigheid of een zacht fluisteren: “Ik zou het toch graag willen”. Daar mag je je meer mee verbinden.
Met het erkennen van deze momenten, kan je stapje voor stapje steeds meer over je wezenlijke verlangen en het overlevingsverlangen ontdekken. Hoe meer ervaringen je hebt, waarin je veiligheid ervaart en de vreugde en wijsheid van je wezenlijk verlangen, des te makkelijker je je hier aan overgeeft. Maar soms blijft het te spannend en dan zal je overlevingsverlangen de leiding blijven nemen. Daar is niks mis mee. Want dat is voor jou nu, op dit moment, het veiligste.
Denkknoop
Je overlevingsverlangen kan je laten denken dat je wezenlijke verlangen volgen het beste is. Vervolgens ga je vanuit je overlevingsverlangen verlangen dat je je wezenlijke verlangen moet vervullen. Voor je het weet kom je dan in een hele ingewikkelde denkknoop terecht, waarbij niets meer duidelijk is. Zodra je iets wezenlijks voelt, bemoeit je denken zich ermee en als je niets voelt draait je denken overuren omdat je toch iets wezenlijks moet voelen. Paniek is het gevolg. Het denken kan zelfs bedenken wat je wezenlijk moet voelen! En tegelijkertijd kan je ook werkelijk verlangen naar dat wezenlijke verlangen.
Ontknopen
Als je dit ontdekt: stop je denkproces en het moeten. Je gedachten lijken op een in de knoop geraakte knot wol, waar je aan draden trekt om de knoop te ontwarren, maar daardoor de knoop steeds meer aantrekt. Het helpt om dan samen met iemand de knoop te ontwarren. Door je uit te spreken, ontstaat er al meer duidelijkheid.
Je mag ontspannen en alle gedachten weer uit elkaar halen. Oh ja, ik wil het graag goed doen en dus denk ik dat ik mijn wezenlijke verlangen moet volgen. Maar vanuit dit moeten zal ik het nooit kunnen bereiken. Ik mag ont-moeten. Ik mag ontspannen. Ik mag zeggen: ik verlang naar mijn wezenlijke verlangen, al heb ik nog geen idee hoe ik daar contact mee kan maken. Er is niks mis!
Wezenlijk verlangen heeft eindeloos geduld. Het heeft geen haast. Als de tijd daar is, is er opeens het contact met je wezenlijke zijn. Vaak juist als je het niet verwacht.
Je denken kan hier weer mee aan de haal gaan. Want dat wil toch een manier bedenken, waarop het het wezenlijke verlangen kan volgen. Het wezenlijke verlangen ligt niet in het denken en ookal is dat voor het denken ingewikkeld, als je denken het echt begrijpt, doet het een stapje terug. Het denken wordt dienend of echt stil.
Meer lezen: