Doorgaan op een schilderij

Op cursus geven veel cursisten aan dat zij het moeilijk vinden om na een week verder te gaan met hun schilderij. Liever starten ze iets nieuws.

Nu is het anders

Als belangrijkste reden geven ze aan: “Ja, maar dat was de stemming van vorige week. Nu is het anders!” Het misverstand is, dat mensen denken dat zij terug moeten naar hoe zij zich vorige week voelden. Alsof je terug in de tijd moet, om intuïtief verder te kunnen gaan. Maar dat is niet waar!

Elk moment is uniek

Elk moment is uniek. Ook tijdens het schilderen kan je stemming ineens omslaan. Wat eerst heerlijk voelt, kan afgewisseld worden met boosheid, teleurstelling of verveling. En toch kan je al schilderend hier je weg in vinden. Dus waarom zou dat dan niet na een pauze van zeven dagen kunnen?

Laat los dat het moet kloppen

Laat los dat het moet kloppen. Je hoeft niet terug naar vorige week. Dat kan niet eens! Jij mag, gewoon zoals je nu bent, je verbinden met je schildering. En opnieuw voelen: “Welke kleur dient zich aan?”, “Met welke kwast?” en “Waar op het papier?”

Je hoeft ook niets af te maken: jouw creativiteit zal zelf de vorm geven aan wat er komt. Dat hoef je niet te plannen. Het enige wat je kunt doen, is je openstellen. Openstellen voor wat er is; jij, de verf, de penselen en het schilderij. En dan voelen wat er komt en dat doen. Intuïtie is er altijd. Dat dealt met wat er is, niet met wat jij denkt dat er zou moeten zijn.

Weerstand

Vaak is er ook weerstand tegen een schilderij, omdat je het direct mentaal beoordeelt. En wonderlijk genoeg zijn we over ons eigen werk meestal heel streng en negatief. Ook daardoor kan het dat je geen zin hebt om je er weer mee te verbinden. Hoop je dat het op het nieuwe papier beter zal gaan. Mensen kunnen hier heel stellig in zijn.

Geen verschil

Eigenlijk is er geen verschil of je voor een wit vel papier staat of voor een vel papier waarop is geschilderd. Je kunt altijd in jezelf voelen: “Wat is het, dat zich nu aandient ?”.

Wel een verschil

Wat wel een groot verschil is, is wat jij denkt over een wit papier of een geschilderd papier. Dat is boeiend om te onderzoeken. Waarom heb ik een voorkeur? Ontdek wat je onbewust aan oordelen heb meegenomen, opdat je het los kunt laten.

Durf jij de diepte in te gaan?

Door door te werken op een schildering, geef je je creativiteit de toestemming om de diepte in te gaan. Nuances aan te brengen of dingen te verduidelijken. Doorgaan op wat er is, geeft een gelaagdheid, die je op onverwachte plekken brengt. Daar is soms moed voor nodig. Maar het is zeker de moeite waard om het aan te gaan.

Gaan houden van

Door je te blijven verbinden met je schildering en door te schilderen, zolang je voelt dat er iets te schilderen is, gebeurt er vaak iets bijzonders.Je gaat van je schilderij houden. Ook al vind je de voorstelling lelijk, of kinderachtig of saai. Toch klopt het omdat je met hart en ziel geschilderd hebt. Jezelf er aan overgegeven hebt. Gewoon het geheel hebt laten ontstaan.

En daardoor resoneert het met iets in jezelf. Iets wat klopt. Maar dit zeggende, sluipt er een addertje door het gras. Want als je dit leest en denkt:”Oh, dat moet ik ook bereiken”, wordt het moeilijk te bereiken. Omdat je jezelf dan verplicht om van je werk te (gaan) houden. Net als spontaniteit, is houden van iets wat ontstaat. Je kunt je er voor openstellen, je kunt voorwaarden scheppen, waardoor het makkelijker ontstaat, maar je kunt het niet afdwingen.Verplicht spontaan zijn is onmogelijk. Bijzonder toch, hoe dingen gebeuren, maar op het moment dat je het wilt pakken, ze verdwijnen. En juist, als je het niet verwacht, weer verschijnt. En hoe vaker je dat meemaakt, hoe makkelijker het wordt om daar op te vertrouwen.