Een creatieve blokkade transformeren; Saars ervaring

 

Een creatieve blokkade transformeren is de wens van iedereen die vastloopt in het proces van intuïtief schilderen.  Hoe fijn is het als je hier tools voor krijgt. Ontdek wat er gebeurde bij Saar. Tijdens mijn cursus Creatief Avontuur (intuïtief schilderen), zie ik dat Saar stokstijf stil staat en met grote angstige ogen naar haar papier staart. Op dat moment weet ik dat iets haar herinnert heeft aan een onverwerkte gebeurtenis in haar verleden. Ze is getriggerd en zit vast in wat ik noem een drakenmoment en wordt Saar uitgenodigd om een creatieve blokkade te transformeren.

Ruimte geven

Ik observeer eerst wat er gebeurt. Komt Saar zelf tot een oplossing of blijft ze vast zitten? Als ik zie dat ze blijft staren naar het vel, loop ik rustig naar haar toe.

Neutraal zijn

Voordat ik met Saar ga drakenfluisteren (contact maken met Saar en haar beperkende gedachten/haar draken) , zorg ik er voor dat ik zelf neutraal kan zijn. Ik mag haar waarnemer worden, die teruggeeft wat ik hoor, zie en voel. Opdat zij zich gehoord, gezien en begrepen kan voelen. Ik mag haar bedding voor veiligheid zijn.

Contact maken

Ik benader Saar rustig en voel en observeer of er ruimte is om dichterbij te komen. Soms vindt de ander het fijn dat je komt. Het geeft de ervaring van veiligheid: jij ziet mij. Maar het kan het voor een ander ook onveiliger maken. Vanuit kindspijn kan je denken: ik wil niet dat iemand mij zo ziet! Deze reactie is gebaseerd op eerdere ervaringen, waarin het als kind niet vertrouwd was om hulp te krijgen. Bijvoorbeeld omdat anderen misbruik maakten van je kwetsbaarheid of het afkeurden.

Opening

Als ik nabij ben, spreek ik Saar aan: “Zit je vast?” Saar kijkt me aan, zoekt verbinding en knikt ja. Ik zie nog steeds paniek in haar ogen.

“Laat je werk maar even los. Je ervaart paniek en deze mag eerst afnemen”, vertel ik haar rustig. Saar knikt. Nu breng ik Saars bewustzijn naar een veiligere plek, door haar aandacht naar haar ademhaling te brengen. Het focussen op je ademhaling en in eigen tempo het ademritme wat rustiger maken, laat de spanning afnemen. Haar lichaam krijgt het sein: het is veilig.

Aankomen bij jezelf

Vervolgens laat ik Saar meer lichaamsbewustzijn ervaren, door de aandacht naar de voeten te brengen. Het contact maken met de aarde. Ze komt weer aan bij zichzelf en ik zie haar meer ontspannen. Doordat Saar daarmee meer veiligheid ervaart, kan ze ook haar ruimere bewustzijn aanspreken. Oh ja, ik ben in het schilderlokaal. Evelien is bij mij. Ik was bang. Pas als het weer echt veilig voelt, komt er ruimte voor Saar om te vertellen wat er gebeurde.

Spontaan vertelt ze dat ze rood zo spannend vindt. Zo heftig. Ook vertelt ze dat ze zich vroeger altijd rustig en kalm moest gedragen. Terwijl ze zich zelf dit hoort vertellen, realiseert ze zich wat ze zegt. Deze overtuiging houdt haar tegen! Dit is haar draak.

Nieuwe paniek

Opnieuw voelt ze haar verlangen om rood te gebruiken, gevolgd door nieuwe paniek. “Ik ben nog steeds bang!”, zegt ze. “Ik ben er voor je. Focus op je adem, voel en dan ontdekken we wel wat er wil gebeuren” Doordat ze verbinding houdt met mij, met haar ademhaling en de grond, blijft het naast spannend ook veilig. De paniek is nu een hanteerbaar gevoel en overweldigt haar niet meer. Hierdoor ontladen de emoties en komt er ook verdriet los. Ik ben er bij, zonder hierin iets van Saar te willen. Het mag er Zijn.

Daarna kijkt ze me wat verontschuldigend aan: “Sorry dat ik zo heftig reageer”. Ik vertel haar dat het begrijpelijk is dat dit gebeurt. Door triggering heeft zich haar paniek herinnert, haar verdriet en de overtuiging dat ze niet heftig mag zijn. Het is juist bijzonder is dat ze dit nu wel kan voelen en kan plaatsen. Hiermee komt er ruimte voor haar ervaringen én haar verlangen. Met deze bevestiging breng ik opnieuw veiligheid in de huidige ervaring. Er gaat niets fout! Er vindt heling plaats.

Doorbraak

“Wat gek, dat rood zoveel kan doen”, zegt Saar. Ik bevestig haar: “Ja, zoveel kan rood te weeg brengen”. Ze zit even stil voor zich uit te kijken en ik kan als het ware haar gedachten zien buitelen en tot rust komen. Opeens dringt het bewustzijn door, dat het ‘slechts’ om een rode kleur gaat en stuurt haar verlangen haar op pad.

“Weet je”, zegt ze “ik wil het toch proberen”. “Wil je dat ik bij je blijf of heb je liever dat ik wegga?” vraag ik. Daarmee geef ik de autonomie aan haar. “Ik wil het graag zelf proberen, maar dat je wel in de buurt bent.” Dus loop ik een eindje bij haar vandaan en houden we oogcontact. Ze pakt haar kwast en ik zie haar hand trillen. Ze kijkt naar mij, vragend en ik knik haar toe. Dan zet ze haar streep. Opnieuw kijkt ze naar me. Deels opgelucht, deels vragend en ook met nog wat angst. Met mijn ogen vertel ik haar dat ik haar zie, dat ik het vertrouw en er voor haar ben. Ze zucht en zet nog een streep en dan opeens zie ik haar in overgave naar vel papier buigen. Ze is vrij.

Meer lezen:

Tips om het intuïtieve schilderproces te begeleiden

Zelf aan de slag?

Online training Maak intuïtief je creativiteit vrij; leer drakenfluisteren