Angsthaas met Lef

Soms wil je iets, wat groter voelt dan jij bent. Wat beangstigend is. Wat je schrik aanjaagt. Je weet niet waarom, maar toch wil je het.  De angst vertelt je: “Niet doen!” Er zijn duizenden redenen , of soms twee grote, waarom je het niet moet doen. Stel dat het mislukt. Stel dat ze je uitlachen. Stel dat je het niet kan, wat zullen ze wel niet zeggen. Stel dat je nergens uitkomt. Of bij iets vreselijks. Stel dat mensen boos worden. Stel dat je alleen gelaten wordt. Stel dat je failliet gaat. Stel dat je ongelukkig wordt . Stel dat…..En elke reden klinkt redelijk.

En toch voel je dat je het wilt.

En je weet niet waarom.

En je gaat,

Als je gaat voel je angst. Veel angst. Je begrijpt eigenlijk niet waarom je gaat. Maar je kan niet anders, omdat je voelt dat je gaan moet, ondanks de angst. Je voelt dat niet gaan, hetzelfde is als iets van jezelf verliezen. Wat je verliest, weet je niet,  maar je voelt dat het kostbaar is. Kostbaarder dan de kosten van de angst aangaan. Dus je gaat.

Misschien

vind je jezelf dwaas, of dom, of wispelturig. Misschien wil je dat je anders bent: zekerder, moediger, duidelijker of wat er maar in je opkomt. Maar toch: dwars door je eigen tegenstand heen, en soms ook door die van de buitenwereld, ga je. “Wat moedig”, zeggen mensen en anderen zeggen “Wat dom.”  Misschien is dom herkenbaar, maar moedig? Zo voelt het niet. Het voelt angstig. Dat kan ook niet anders, want moed is geen gevoel. Het is een interpretatie. Wachten op je moedig voelen, is een oneindig wachten, want je zult je nooit moedig voelen. Je kunt nu alleen gaan, samen met de angst.

Angsthaas met lef

Maar zie jezelf als de Angsthaas met Lef. Omdat je op pad gaat. je erkent je angst en gaat. Als je niet op pad gaat, blijft alleen de Angsthaas over. En die zal groeien, elke keer als je naar Angsthaas luistert.

Vertrouwen

Weet: ook als je het niet kunt voelen, onder of achter de angst, zit vertrouwen. Iets in jou vertrouwt jouw gevoel. Jouw weg. Iets in jou zegt: “Ga. Het is niet erg om bang te zijn. Achter de angst ligt het goud van kunnen zijn. Het zijn de Angsthazen met Lef, die dat goud delven.”

Ik weet: hoe vaker een Angsthaas met Lef het goud delft, des te meer het transformeert naar een Angsthaas met Vertrouwen en dan naar Vertrouwen met een angsthaas. Wat daarna komt, kan ik vermoeden, en soms voelen, maar daar ben ik nog niet. Dus delf ik telkens opnieuw mijn goud en ontstaat dat wat komen wil. Ik mag ontvangen.

Voor alle Angsthazen met Lef

Alle Angsthazen met Lef schenk ik mijn vertrouwen, opdat het als bodempje mag liggen, daar waar jouw eigen vertrouwen nog niet is blootgelegd. Opdat het de koestering mag geven, waarin jouw Angsthaas met lef mag uitrusten en moed mag putten. Opdat ik het klankbord mag zijn, waarin naast de angst ook het vertrouwen mag klinken. Opdat je kunt blijven gaan, maar ook opdat je jezelf niet opjaagt om uit de angst te schieten. Angst zal uit jou schieten, als jij zo goed voor jezelf zorgt, dat angst het niet meer prettig vindt bij jou. Echt, het kan! Toi toi toi.

Voor alle Angsthazen zonder lef

wens ik dat zij het lef kunnen pakken, door te beseffen dat je prima samen met je angst op pad kunt gaan. Als je stil met je angst blijft zitten, zal je angsthaas groeien, zelfs jou kunnen verdrukken. Als je jezelf met je Angsthaas in beweging zet, zal die afslanken en kan er Lef ontwikkelt worden. Zelfs als jij denkt dat jij geen lef hebt.. Mocht je door het lezen van dit artikel al ergens een sprankje hoop bemerken, dan is het zaadje van Lef geplant. Het is aan jou om het water te geven, opdat Lef mag groeien.Wees lief voor jezelf en ga. Wordt een Angsthaas met Lef. Toi toi toi.

Veel liefs,

Evelien